Ο καρκίνος του μαστού αποτελεί την πιο συχνή κακοήθεια των γυναικών στον δυτικό κόσμο και τη δεύτερη αιτία θανάτου από καρκίνο μετά από τον καρκίνο του πνεύμονα.

 

Έχει υπολογισθεί ότι 1 στις 8 γυναίκες θα διαγνωστεί με καρκίνο του μαστού σε κάποια φάση της ζωής της. Οι πιθανότητες μίας γυναίκας να νοσήσει αυξάνονται σημαντικά με την ηλικία, με το ποσοστό να τετραπλασιάζεται μετά την εμμηνόπαυση. Παρ’όλα αυτά, το 25% των περιπτώσεων αφορά σε νέες γυναίκες ηλικίας μικρότερης των 45 ετών. Στην Ελλάδα η συχνότητά του έχει αυξηθεί και υπολογίζεται σε 4.500 νέες περιπτώσεις ετησίως.

 

Ο καρκίνος του μαστού είναι μία πολυπαραγοντική νόσος. Οι πιο σημαντικοί παράγοντες που πιθανολογείται ότι αυξάνουν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου είναι:

 

• Η μεγάλη ηλικία ( > 50 ετών)

• Οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού, ιδιαίτερα σε συγγενή 1ου βαθμού που νόσησε σε νεαρή ηλικία

• Γνωστή μετάλλαξη στα γονίδια BRCA1 και BRCA2

• Η πρώιμη εμμηναρχή και η καθυστερημένη εμμηνόπαυση

• Η ατεκνία

• Η προχωρημένη ηλικία απόκτησης του πρώτου τέκνου ( > 35 ετών)

• Η θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης κατά την εμμηνόπαυση

• Η παχυσαρκία

• Δίαιτα πλούσια σε ζωικά λίπη

• Η απουσία σωματικής άσκησης

• Η μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ
  
   

Για την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, υπάρχουν τρεις δυνατότητες :

 

1. Η αυτοεξέταση : είναι ο πιο εύκολος και ανώδυνος τρόπος εξέτασης του  στήθους. Η γυναίκα μπορεί να αρχίσει από την ηλικία των 20 ετών και να ακολουθεί ένα σταθερό πρόγραμμα. Γίνεται μία φορά το μήνα, μετά την περίοδο, με ιδανικότερες μέρες την 7η – 13η του κύκλου γιατί τότε οι μαστοί είναι πιο μαλακοί και λιγότεροι ευαίσθητοι. Είναι ουσιώδης, γιατί αφ’ενός αυξάνει την ετοιμότητα της γυναίκας και αφ’ετέρου μπορεί να οδηγήσει πολύ έγκαιρα στο γιατρό.

2. Η κλινική εξέταση από τον γιατρό : γίνεται είτε στα πλαίσια κάποιου προβλήματος είτε στα πλαίσια προληπτικού ελέγχου. Θα πρέπει να τονιστεί ότι η αυτοεξέταση δεν υποκαθιστά με κανένα τρόπο την εξέταση από το γιατρό. Οποιοδήποτε πρόβλημα όπως πόνος, αλλαγή στο μέγεθος ή το σχήμα του μαστού, πληγή, εξάνθημα ή εκροή υγρού από τη θηλή,  ή εμφάνιση  μιας σκληρής μάζας ή ενός ογκιδίου, θα πρέπει να οδηγούν τη γυναίκα να αναζητά την ιατρική συμβουλή και την περαιτέρω εξέταση από τον ειδικό.

3. Η μαστογραφία : είναι η ακτινολογική διαγνωστική εξέταση των μαστών. Η διαφορά της κλασσικής από την ψηφιακή μαστογραφία είναι ότι η τελευταία παρουσιάζει καλύτερη ανάλυση εικόνας, υψηλότερη διαγνωστική ακρίβεια και μικρότερη δόση ακτινοβολίας. Σε γυναίκες χωρίς οικογενειακό ιστορικό η πρώτη μαστογραφία ή μαστογραφία αναφοράς, θα πρέπει να γίνεται μεταξύ 35 και 40 ετών. Μετά τα 40 έτη η μαστογραφία θα πρέπει να επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, επειδή μετά την ηλικία αυτή ο κίνδυνος της νόσου αυξάνεται.

 

Άλλες συμπληρωματικές απεικονιστικές εξετάσεις, ανάλογα με την ηλικία και την περίπτωση, είναι το υπερηχογράφημα, η μαγνητική τομογραφία (MRI) και η παρακέντηση (FNA).

 

Μετά τη χειρουργική εξαίρεση του όγκου, ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών υποβάλλεται σε χημειοθεραπεία ή/και ορμονοθεραπεία με ή χωρίς ακτινοβολία. Οι συμπληρωματικές αυτές θεραπείες έχει αποδειχθεί ότι παίζουν σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της νόσου.

 

Στις μέρες μας, η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού μέσω της σωστής πληροφόρησης των γυναικών, αποτελεί τον καλύτερο τρόπο αντιμετώπισής του έτσι ώστε τόσο η επιβίωση όσο και η ποιότητα ζωής όλων όσων έχουν νοσήσει να έχει βελτιωθεί σημαντικά.